á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
„Gdyby choć cząstka siły ducha i poświęcenia, które charakteryzowały madame Curie, udzieliła się intelektualistom, Europa mogłaby spokojniej patrzeć w przyszłość” – tak o Marii Skłodowskiej-Curie powiedział jej wieloletni przyjaciel Albert Einstein. Siła woli, (...) surowość wobec siebie samej, obiektywizm, trzeźwość osądu, a przede wszystkim prawdziwe pragnienie pogłębiania wiedzy to cechy, które niełatwo znaleźć jednocześnie u jednej osoby, a którymi charakteryzowała się właśnie Maria Skłodowska-Curie. Życie tej niezwykłej Polki nie było łatwe – Maria od dziecka rozbita była pomiędzy ateizmem ojca, a głębokim katolicyzmem matki; straciła matkę jako jedenastoletnia dziewczynka; wybrała drogę ateizmu, lecz w ksenofobicznych kręgach Francji podejrzewano, że jest Żydówką; kochała się uczyć, lecz musiała przerwać naukę, by podjąć pracę guwernantki; całe życie walczyła o swoją pozycję w świecie nauki zdominowanym przez mężczyzn; bardzo wcześnie została wdową samotnie wychowującą dwie córeczki; rozpaczliwie pragnęła miłości młodszego, żonatego mężczyzny, co zostało potępione przez społeczność francuską i całkowicie przyćmiło przyznaną jej w tym czasie Nagrodę Nobla… Maria jednak nie dbała o zaszczyty, nie dążyła do tego, by mówiono o niej i jej osiągnięciach. Twierdziła natomiast, że nauka ma służyć wszystkim ludziom, a nie tylko jej osobistej korzyści. Nie skarżyła się również na brak akceptacji dla kobiet w świecie nauki, choć niejednokrotnie jej doświadczyła. Nie buntowała się, przecierając skutecznie drogę innym uzdolnionym kobietom. Istotne jest, że zawsze pamiętała o swoich polskich korzeniach, polskiej tożsamości i patriotyzmie, a po latach za granicą płynnie i bez akcentu mówiła po polsku.